การเวลา(ผญา)

**พ.ศ กาลผ่านพ้น คนใจเปลี่ยน จิตรเอียง

ศิลคองธรรม พุทธองค์ ลัยฮ้าง

ใจแปนเบา บ่หนักมั่นหันลัย ศิลห่าง

ทางท่าสูงส่งฟ้า ลาฮ้าง ออกห่างเหิน

**เขินขาดสิ้น เขินขาด คำดี

มณีสีใสสุก ก่ำหัวใจแจ้ง

แสงมณีสีเศร้า เหงาในใจหน่วย

หัวใจกวย บ่กอดมั่น ศิลแก้ว ดั่งเก่าหลัง

**ใจพังเพ พอดินห้วย กวยติงใบกล้วยอ่อน

ดีค่าคนควรค่าไว้ ลัยล้าง กาบปล่อยแหนง

แหนงลาจีจูมไม้ ใบป่ง เกิดเป็นใบ

สีไสวเขียวสด กะต่อแมงลงซ้อน

กัดกุมกินกุดยอด ทอนลงบ่เกิดป่ง

คือใจปงพระเจ้า กะเลยเศร้าเก่าศรี

**เดียวนี้มีแต่ ถือปากต้าน ขานต่อวาจา

ขบสบขาน ต่อดีวจีลิ้น

ปุนคือผือในนาน้ำ งามเขียวน้ำแซ่

แพรใบเขียวอ่อนอั้ว ยามแล้งผัสบ่เห็น

**เป็นไปแล้ว เป็นไปลายต่าง

ต่างจากเดิมฮีตเค้า เนาว์หน้าเน่าเหม็น

เหม็นพอแฮ้งกุยกุมชุมหมู่

ส่งภาษาม่วนเล่นเส็งซ้อนสาปส่งกัน