หล้านางเอ้ย...
อ้ายเป็นคนต่ำต้อยอับโชคชินชะตา วาสนาคนจนบ่อาจเทียมคนรวยแบ้ง
มีแต่แฮงใจสู้ดุดันฟันฟ่า ในอุราหลงฮักเจ้าบ่มีมื้อสิซ่วงหาย
แสนเสียดายเด้น้องหล้าเผยวาจาว่าคิดฮอด หยอดแต่คำฮักมั่นรำพันโอ้อ่าวหา
น้องอยู่สูงเทียมฟ้าอ้ายเป็นกาได้หลิงล่ำ เป็นนำกรรมก่อไว้บ่หมายมุ่งฮ่วมสอง
ขอฮักเพียงเป็นน้องอ้ายพี่กะดีใจ โดนปานใด๋กะยังฮักบ่อาจลืมลงได้
มีสุขใจยามเห็นหน้าได้ฟัง เสียงแต่วาจาใจอ้ายกะอบอุ่น
บุญอ้ายหลายจั้งพบพ้อ นางหล้าอย่าหน่ายแหนง หล้าเอ้ย...นางเอ้ย
ขอขอบคุญสำรับรูบภาพสวยๆ
