สายลมหนาวมาซูนต้อง หนาวกายยังพออยู่
หนาวใจขาดคู่ช้อน มะโไห้หน่วงหนาว
สุริเยศหุ่งเช้า เหมยหมอกพอจาง
ผ้าห่มนวมห่อกาย แต่ใจยังหนาวจ้อย
คอยผู้สาวที่เคยเว้า สิหวนมาตอนปีใหม่
สัญญาใจต่อบักอ้าย เจ้าโยนถี้มแล้วไป่น้อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น