ผญาสายลมฟ้องว่าน้องลืม

ผญาสายลมฟ้องว่าน้องลืม

กาลเวลาพาลมล่อง ได้เปิดกล่องความทรงจำ สายฝนพลำจนกลายหนาว ตั้งแต่คราวบ่มีเจ้า

ใจดวงเหงาบ่คลายล้า กาลเวลาบ่เคยซ่อย ความเหงาหงอยคอยตอกย้ำ ทำตาอ้ายเปียกสู่วัน
คำที่ฮักเจ้าว่านั้น อยากเติมฝันน้องกับพี่ เพียงราตรีได้ผ่านพ้น มีคนออ้นเจ้าฮ่อนลืมมมม

คนที่ฮักปักใจปลื้ม กลายเป็นตื่มทำใจเจ็บ ได้นำเก็บเศษฮักเพ จนย่างเซเด๊ยามล้าาาา

หยดน้ำตาของคนแพ้ มีให้แก่ความทรงจำ หม่องเก็บงำใจดวงเหงา ที่ฮักเขาบ่เคยแล้ว

ขอเก็บแววในตาเศร้า กับความเหงาอดีตผ่าน สายลมพานมาตำต้อง เปรียบมาฟ้องว่าเผิ่นลาเด้น้อง

ผญา ผูกแขนบ่าว-สาว

..
อมศรี ศรี ฝ้ายเส้นนี้แม่นฝ้ายพระยาแถน ป่อนแขนมาพ่อสิผูก เอาเป็นลูกของพระยา ผูกกั้มซ้ายให้ขวัญเจ้ามา ผูกกั้มขวาให้ขวัญเจ้าอยู่ ให้เป็นคู่เทียมสอง ให้ปองดองฮักห่อ อยู่นำพ่อคูณเฮือน หลายปีเดือนให้เจ้าได้ลูกน้อย ทั้งข้อยข้าแลเงินคำ มีผู้นำเงินล้าน มีผู้ให้บ้านหลังงาม มีนาทามพันไฮ่ มีหมูหมากาไก่ ช้างม้าและวัวควาย นอนตื่นสวยให้เจ้าได้เงินล้าน ออกจากบ้านอย่าได้มีศัตรู ให้มีผู้ส่อยชูขนหาบ มีโชคลาภเนืองนอง มีข้าวของเต็มอั่ง ให้เจ้าได้นั่งเป็นเศรษฐี สองสามีจงควรคู่ ให้ทั้งสองเจ้าอยู่ถาวร ยามกินนอนอย่าอึดอยาก ของเหลือปากโภชนะอาหาร มีลูกหลานเต็มเหลือหลาก อย่าอึดอยากแนวใด๋ ให้ไปไวมาค่อง ให้ได้ท่องศิลธรรม จ่มมำ ๆ ไหว้พระเจ้า ให้เป็นพ่อเฒ่า แม่เฒ่าทั้งสอง ให้ได้ถือไม้เท้ายอดทอง ถือตะบองยอดเพชร อย่าได้บกเงินบาท อย่าได้แนวใด๋ ให้สมหวังเหลือเหตุ ให้เป็นดั่งพระเวสสันดร คนออนซอนเหลือหลาก มีลูกมากปานกะปูยามนา อุ อะ มุ มะ มูลมา สวาหุม

ผญา

เกวียนหากเหมิดคุณค่า ถ้าขาดคู่ งัวเทียมกี่เป็นของบ่มีคุณ 

หากขาดฟืม มาค้างฉางเป็นเพียงโฮงไม้ แม่โพสพ บ่ขึ้นอยู่

ผักกะตู ก็หากเป็นแค่แผ่นไม้ วงกบค้ำ หากบ่มี

อันสตรีคือดอกไม้ เอามาเสียบ แซมผมคันบ่มีซายซม กะเปล่าแปน คุณค่า

ตาเอ้ยตาหวานฉ่ำ ยามอ้ายเจรจานำ เจ้าอย่าโอ้ อวดอ่ง

ยามสังขารเหี่ยวลง หาคู่เคียงบ่ได้ เขาบักไม้ ผูกกระโลง
แท้แหล่วหล่าเอ้ย …

ຜະຫຍາ

ຜະຫຍາ