ผญาสายลมฟ้องว่าน้องลืม
กาลเวลาพาลมล่อง ได้เปิดกล่องความทรงจำ สายฝนพลำจนกลายหนาว ตั้งแต่คราวบ่มีเจ้าใจดวงเหงาบ่คลายล้า กาลเวลาบ่เคยซ่อย ความเหงาหงอยคอยตอกย้ำ ทำตาอ้ายเปียกสู่วัน
คำที่ฮักเจ้าว่านั้น อยากเติมฝันน้องกับพี่ เพียงราตรีได้ผ่านพ้น มีคนออ้นเจ้าฮ่อนลืมมมม
คนที่ฮักปักใจปลื้ม กลายเป็นตื่มทำใจเจ็บ ได้นำเก็บเศษฮักเพ จนย่างเซเด๊ยามล้าาาา
หยดน้ำตาของคนแพ้ มีให้แก่ความทรงจำ หม่องเก็บงำใจดวงเหงา ที่ฮักเขาบ่เคยแล้ว
ขอเก็บแววในตาเศร้า กับความเหงาอดีตผ่าน สายลมพานมาตำต้อง เปรียบมาฟ้องว่าเผิ่นลาเด้น้อง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น